AHAD - Zâtın kendi kendini bilişi...

Bu gece rüyamda bile " "ahad" herşey o başkası yok" diyip duruyordum...ama  o ve sen mefumunu atamıyor beyin... öyle şartlanmış ki, farkında olmadan o ikiliği yaratıyor, üstad ""Hiç" olabilirsen, "Hep"sin!" demiş ahadiyeti açıklarken... aslında herşeyin "hiç" olduğunu ve ondan gayrısının olmadığının idrakını nasip etsin inşallah... yine üstad "Ahad olan Allah, kendisinin dışında hiçbir varlık olmadığına yine kendisi şehâdet eder!" demiş... dipsiz kuyu, "herşey" bunu bildiğimi ve idrak edebildiğimi sanırken, birden anlıyorum ki daha hiçbir şey anlamamışım, nasip olur inşallah... 
Başkasından gördüğün "benlik" karşısında insan nasıl davranmalı...? hiç bilemiyorum...  "ben...." "be...." diye çoğalan cümleler karşısında, sen kocaman ve "EEEENNNNNNNN" büyüksün... demek geliyor içimden... tövbe haşaaa... ve biliyorum ki herşey.... ahad... alemlerin yaratıcısı... sen, ben O yok!!!! benim birşeyi algılamamı istiyor eminim... ben onu görene kadar da önüme temcit pilavı gibi gelip duruyor...
ben yokum aslında karşımdaki de yok... sadece Allah var... peki ben kime niye sinirleniyorum... kader ve takdir (ki takdirde kaderimin sonucu ise) "varmış gibi debelenmelerimiz.." seni fani dünya'da beni ne ölçüde "zikredeceksin (anacaksın)" görmek istedim ve sana kaderini anne karnında 120. gün üfledim ruhun ve geleceğin tüm detaylarıyla çizili... ben ne istersem o... bunu günlük yaşamımızda fani dünyamızda ki debelenmelerimiz içinde algılamamız mümkün değil... biraz durup yukardan bakınca olup bitene yaşadığımız herşeyde öyle garip bir fark var ki... bedensel ve nefse dayalı insansı olmaktan, nefsini yenme yolunda varlığının hiçliğini idrak eden insan'a... 
Biz de hüküm süren ve ne isterse onu "OLDURAN"... eğer bize" OL "der ise olur ve yöneliriz isteğiyle... biz de açığa çıkmasına izin verdiği esmalarının gereğini yaşarız... ve geri döneriz... sorular bile kifayetsiz...

Allah kolaylaştırsın...