08.07.2012 günü ananemle son hatıra...
"Güle güle pamuğum, güle güle ananem... Güle güle çocukluğum... Canımın canı... Allahım nurlar içinde yatırsın seni... Dualarımdasın :...("
"Mustafacığım, seni ebediyen kalbinde taşıyacak olan Bedriye'nin resmine baktıkça onu anmayı unutma. Seni ebediyete kadar sevecek olan Bedriye Şenyuva/10.12.1945"
01.03.2011'de yazmıştım bu satırları... dualarımızı kabul eden Rabbim... sana şükürler olsun...
Bir pamuk şimdi saçları bembeyaz... ömrünü çocuklarına torunlarına adamış fedakar bir anne o aslında... bir İstanbul hanımefendisi... Beşiktaşlı doğma büyüme... verandadan denizi gören, iki katlı ahşap evde dünyaya merhaba demiş... canım dedemle yollarının kesişmesiyle, Ankara' nın en güzel eski semtlerinden Yenimahalle'de, hep bahçeli evlerde yaşayan bir aile olmuşlar... üç evlat işte biri de benim anacığım... sonra altı torun... hepsini de ayrı sever, ayrı koklar tontonum...
beni ise, bir doğurmadığı kaldı... canımın canı anneannem... uykularından feragat etti, her türlü sıkıntıya katlandı, kızına yardımcı olmak için... bizleri perişan etmemek için... senoşu da beni de gözbebeğine bakar gibi büyüttü... tabiii rahmetli dedem de öyle... bize hiç kıyamazdı... biz hep birlikteydik...
yıllar yılları kovaladı...
biz büyüdük...
Allah onu en büyük sınavlarından biriyle sınadı... torununun acısıyla...
Süha abimin ölümü, onu dedemden sonra yıkan, en büyük olaydı...
Bugün demans'ın etkisiyle çok konuşmayan, çok yürüyemeyen ama bizi hala çok seven bir pamuk o... bugün onun yeni yaşı, sağlıkla nice yaşlara pamuk anneannem... çok şükür bugünümüze...
Allah seni elden, ayaktan düşürmeden, süründürmeden yanına alsın... sen de bunu istersin hep...
seni çok seven hep sevecek olan zeynebin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder