Samiha Ayverdi; “Tasavvuf bir zıtlar abidesi olan insan bünyesini ruhen
de yekpareleştirerek bütünlüğe götüren yoldur, her şeyin düzelmesi
insanın kendi düzelmesine bağlıdır” der. Bütünlenmenin zırhı vücutta
oluştu mu, insanda ne mutluluk ihtiyacı, ne acı çekme korkusu, ne mevkii
ne para hırsı, kinler, düşmanlıklar, menfaate dayalı dostluklar kalır.
Bunların hepsi nefsani hançerlerdir. Bu dünyaya geliş nedenimiz
vahdettir, birliktir, Allah’ın manasında bütünlenmektir. Çoklukta bir
olabilmek içinse müşterek manevi değerlerin oluşması gerekir ki bu da
yalnız Allah’a hesap veren, kendi nefsinin esaretinden kurtulmuş hür
fertlerin, muamele ettikleri her yaratılmışta sevgilileri olan Allah’ın
isim ve sıfatlarını idrak etmeleri ile mümkündür.
Samiha Ayverdi’nin manevi zengin dediği bu güruh şu gök kubbe altında
ebedi geçer akçe olan iman, ihlas, insaf, doğruluk, cömertlik, feragat,
fedakarlık, güzel ahlak, vatan aşkı, hikmet ve irfan gibi ulvi vasıfları
mayalandırıp etraflarına taşıyanlardır. Görülüyor ki tekliğe bakmayı
bilen göz, çokluğa hürmeti bilen gönlün meyvesidir.
devamı için
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder