Masal Annemiz... :(

Yıl 1987... annem ellerimizden tutmuş Ulus'da eski Sümerbank'ın arkasındaki dolmuş duraklarından, dolmuşa binmek için hızlı adımlarla ilerliyoruz... atkılarımız sarılı boyunlarımızda, çok soğuk hatta kar serpeliyor... biz yaşlarda bir çocuk elindeki gazeteyi sallayarak avaz avaz bağırıyor: "yazıyor yazıyor Adile Naşit'in öldüğünü yazıyor..." birden durup kardeşimle birlikte anneme baktık... doğruyu annemden öğrenmek için... "evet doğru" dedi annem üzülerek... gözlerimizden süzülen yaşlarla dolmuşa bindik...

(ne çok severdik seni, o güzel kahkahanı... masal annemiz nur içinde yat....)