39. yaşa merhaba...

Herşey öyle güzel bir hikaye gibi sürüyor ki hayatımda... Acılarla yoğrulup, sevinçlerle kırbaçlanıyorum, geleceğe doğru... 

* Çok şükür idraklerim ve hayata bakışım sayesinde, hayattan beklentilerimin ve isteklerimin ne olduğunu biliyorum artık.. 

* Kendimi terbiye edip bunları en aza indirmeyi başarıyorum artık... 

* Yol ayrımlarını, insanların beni üzmelerini ya da benim yanımda olmak istememelerini anlıyorum artık... 

Bilmiyorum bundan sonraki yaşamımda beni neler bekliyor veya benden neler götürecek ama hazırım, inancımla ayaktayım... 

Sadece şunu biliyorum, bu saatten sonra yanımda olmak istemeyenleri zorla yanımda tutamam... ama benimle birlikte olan aynı frekanstaki insanlar için elimden ne gelirse yapmaya hazırım... hep hazır oldum... 

Hayırlısı ile yakışıklı oğlumuzu büyütmeyi, Rabbim bize nasip etsin inşallah... Tamerim' le ellerimizi ayırmasın... torunlarını seven iki pinpon olmayı yazmış olsun kaderimize...

VAR OLmak! ama ne için? 

Bu hayat telaşı içinde koşturmak ve insanlara kendini sevdirmek zorunda olmak, egolarıyla, kibirleriyle savaşmak hepsi geçici güç gösterileri... bunların farkına vardığım için kendimi kutluyorum...

Var OLma sebebimin; verilen "dünya"görevlerini yerine getirerek tekamül etmek, Allah yolunda ilerleyerek yavruma örnek olmak ve Rabbimin yazıdığı zaman dilimini en edepli şekilde doldurmak...

Başta annem-babam-kardeşim olmak üzere, yollarımın kesiştiği, beni  seven, sevmese de sayan tüm CANlarıma teşekkürü bir borç bilirim... Allah hepinizden razı OLsun... inşallah...

Sizleri çok ama çok seviyorum...

Tüm kalbimle...