“Namaz” belirli periyotlarla (beş vakit) aralar vererek, günde birkaç defa geçmişin keşkeleri ve geleceğin kaygılarından uzak, konsantrasyon ve disiplin pratiği ile zihni “şimdi”de tutarak, pozitif yüklenme çalışmasıdır.
Çünkü, zihin disiplinden uzaklaşıp, bedene eşlik etmediğinde, günlük dünya düşüncelerine dalıp, giyeceği elbiseyi, akşama yapacağı yemeği, çocuğunun okul masraflarını, vb. şeyleri düşünmeye başlar. Bu da kişiyi o an sahip olduğu onu mutlu edecek değerlerin farkında olmasından, şimdinin güzelliklerinden uzaklaştırıp geçmişin takıntılarına yada geleceğin kaygılarına götürüp ,huzursuz ve mutsuz eder.
Bu yüzden “namaz” bir taraftan bedensel disiplini sağlarken, diğer taraftan bilinci aydınlatıcı ayet manalarının tekrarlanması ile de zihni “şimdi” de tutarak, insanın tüm yaşamına bedenen ve ruhen şekil veren çok önemli bir çalışmadır. Bu çalışmayı hakkını vererek uygulayan bir müddet sonra getirilerini tüm yaşamında otomatikman hissetmeye başlar.
Zihin, ulaştığı disiplinle, sahip olduğu değerlerin farkında olarak (şükür) ile ne geçmişin keşkelerine, nede geleceğin kaygı ve beklentilerine takılmadan “an” da yaşamını sürdürür. Gülün kokusu, yediğinin tadı, duyduğu her şeyin anlamı derinleşir. İçinde bulunduğu değerlerin farkındalığı ile evrendeki her birime sevgi ve aşkla bakar. Gören, duyan, koklayan, evrenle bir olup, her an huzurda ve tam olmanın hazzını duyar. Mutlu olur.
Yani “namaz” ötedeki bir tanrıya zahmet ve külfet ile yapılan bir tapınma ritüeli değildir. Kıymetini bilen için Allah’ın kullarına bir lütfu olan, gerçek bir “farkındalık ve aydınlanma” çalışmasının en gelişmiş, en son modelidir. Fark edip de, değerlendirebilene!.. http://kozmikfrekans.blogspot.com.tr/2012/02/yuksek-suura-cikisin-araci-namaz.html
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder