çok geç oldu ama sonunda izledim...
bir film seyrettim, bu kadar etkileneceğimi hiç tahmin etmiyordum...
çocukluğum, hatıralarım, ilk heycanım... Ankara... güzel Ankara...
sanki hayatımdan bir kesit var...
bir gülümseme bu kadar içten bu kadar doğal olabilir mi?
tesadüfmüş gibi gösterilen herşey aslında bizlerinde yaşadığı KADERimiz...
saf ve tertemiz bir aşk... aynı derecede başarılı oyunculuk...
acayip gurur duydum... :)
-----------------
Bülent Ortaçgil - Eylül Akşamı
Hiçbir neden yokken, ya da biz bilmezkenTepemiz atmış ve konuşmuşuzdur
Onca neden varken ve tam sırası gelmişken
Hiçbirşey yapmamış ve susmuşuzdur.
Aynı Anda aynı sessiz geceye doğru
İçim sıkılıyor demişizdir.
Aynı sabaha uyanırken kimbilir,
Aynı düşü görmüşüzdür.
Olamaz mı? Olabilir.
Onca yıl, sen burada
Onca yıl, ben burada
Yollarımız hiç kesişmemiş
Şu eylül akşamı dışında
Belki benim kağıt param,
Bir şekilde, döne dolaşa
Senin cebine girmiştir.
Belki aynı posta kutusuna,
Değişik zamanlarda da olsa
Birkaç mektup atmışızdır.
Ayın karpuz dilimi gibi batışını
İzlemişizdir deniz kıyısında.
Aynı köşeye oturmuşuzdur Köhne'de,
Belki de birkaç gün arayla.
Olamaz mı? Olabilir.
Onca yıl, sen burada
Onca yıl, ben burada
Yollarımız hiç kesişmemiş
Şu eylül akşamı dışında
Bostancı dolmuş kuyruğunda,
Sen başta ben en sonda
öylece beklemişizdir.
Sabah 7:30 vapuruna
Sen koşa koşa yetişirken,
Ben yürüdüğümden kaçırmışımdır.
Aynı anda başka insanlara
Seni seviyorum demişizdir.
Mutlak güven duygusuyla başımızı
Başka omuzlara dayamışızdır.
Olamaz mı? Olabilir.
Onca yıl, sen burada
Onca yıl, ben burada
Yollarımız hiç kesişmemiş
Şu eylül akşamı dışında
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder