Öğretmesen, bilmezdim! İdrak ettirmesen,
kavrayamazdım! Kolaylaştırmasan, hazmedemezdim!
Dilemesen, verdiğin ilmi bu kitaplar aracılığıyla
yeryüzündeki kullarınla paylaşamazdım!
Ne yaptıysam, hüküm ve takdirin kadarıyla,
“kul”luğumun sonucudur!..
“Hiç”im ve “Bâkî”sin!
“Takdir ettiğin kadarıyla açıkladım” diyorsam da,
irfan ehli bilir ki, açan Sen’sin!.. Ve açışından sonra
geçmişte olduğu gibi, bu defa da gene örteceksin! Bu arada nasip ettiklerin de paylarını alacak…
“Kul”un olduğumu fark ettirdin, yaşattın; ilmindeki
sayı kadar şükretsem de gene şükürde aczimi itiraf
ederim… Nankörlerden olmaktan sana sığınırım!..
“Kul”luk görevimin başarısının, senin hüküm ve takdirin ile oluşunun idrak ve huzuru içinde ölümü tattır ve sâlih “kul”larına ilhak eyle!
Yeryüzünde yaşayan, ardımda kalanlara da selâmet ihsan eyle; tezkiyeyi nasip et!
Allâhu Ekber!.. Bismillâh!..

Üstad Ahmed Hulûsi
LONDRA

----0----

 Bir not: Üstadım, seninle yolları kesiştirene, nasibim kadarını almayı nasip edene, payıma düşen ile yoğrulmamı yazana şükürlerimden acizim...

(tüm kalbimle)