"...ÖLÜM VAR YA ÖMER... ÖLÜM VAR YA ÖMER..."
Hz. Ömer, ölümü unutmamak için bir adam tutmuş ve günde 3 kere böyle seslenmiş ona...
Gün içinde ne kadar UNUTKAN olduğumuzu farkında mıyız? Ölüm, Şah damarımızdan yakın bize... ne kadar aciziz bu düşünce karşısında.... ve sen inanmadan ve günlük telaşlarla bu dünya vaktini doldurmadasın...
Vakit yakın, diyor... DUYMUYOR MUSUN?
"Duyabilmen" için ne olması gerekiyor... yakınından birinin hastalanması ya da ölmesi mi? çocuğuN mu, eşiN mi; yoksa anneN ya da babaN mı? canını acıta acıta (seni pişire pişire), aslında hiç birinin senin olmadığını hatırlatması gerekiyor?
Sen de haklısın aslında, yapacak birşey yok... senden sana tecelli edecek olan senden kendini uzak tutuyorsa vardır bir zamanı... herşeyin olduğu gibi...
O terbiye edici ve seni yola getirici olarak, her an ayrı bir vesvese ve Deccal'in oyunları ile karşı karşıya bırakacaktır seni... Şeytan'ın oyununa karşı, onunla kol kola yola devam mı edeceksin? yoksa "Uymam sana kör Şeytan" mı diyeceksin... benim Allah'ım var, başka kimseye ihtiyacım yok... O beni doğru yola iletendir... O benden ASLA VAZGEÇMEZ... Ben O'ndan dilimle söylemesem de, vazgeçecek çok hareket yaptım... bu benim, ben iyi yaparım, ben ben ben... diye uzayan bütün cümleler, benden tecelli ettiğini algılamama engel oldu... şirke düştüm ve aslında her zaman düşmekteyim...
çok şükür ki tövbe kapısı hep açık... hiç yüzümüze kapanmaya engin bir kapı... senden nasip olan kadar yansıyacak herşey... yaradılış fıtratın ne ise o... ne eksik ne fazla... Allah hayırlı insanlarla karşılaştırsın denir ya işte budur sebebi...
tüm kalbimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder