öyle güzel ve anlamlı bir sözki... reha muhtar'ın bir yazısında okudum ve çok hak verdim...
insan, günler geçtikçe omuzlarının daha çok ağırlaştığını, yıllar geçtikçe de artık omuzlarını hareket ettiremediğini, ne yazıkki fark ediyor... çok üzücü ve sıkıcı şeyler yaşanıyor... mutlaka herkesin hayatında böyle şeyler oluyor... ama sünger çekmek ya da geride bırakmak ya da unutmuş gibi yapmak zorunda kalıyor... geçmişi geçmişte bırakmak!!!! bunu başarmak, hem kendi ruh sağlığınız hem de çevrenizdekilerin ruh sağlığı için çok önemli... çünkü isyanlar, küslükler ve arkasından gelen psikolojik savaş insanı yakıp yıkıyor... bunu her zaman başarmak mümkün mü? aslaaaaaaaaaaaa.... değil tabikiiii, hiç olmadık zamanda, en ufacık bir olayın arkasıdan, o çektiğin kalın süngerin altından kafasını gösteri veriyor... işte önemli olan, onun kafasına bastırmak, çıkmasına izin vermemek... umarım, kalan ömürümde bunu başarabilirim... başarabiliriz...(ne yazıkki tek başına da olmuyor, yetmiyor...)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder