"BENCİL"

"BENCİL"

• Paylaşmayı sevmeyen...
• Çıkarı olmadan ilişkide bulunmayan...
• Karşılıksız vermeyen...
• İhtiyacı olana vermeyen...
• Elindekileri kendi emeğinin karşılığı sanan...
• Tanrısına bile cennet uğruna kulluk eden...
• Ötede bir Tanrı hayâliyle egosuna-izâfi kişiliğine hizmet ederek ömrünü tüketen...
• "Öz"ündeki Allah'tan perdeli olan...
  
  
   Her insan ve her varlık için “ALLAH”a giden yol, kendi dışına değil; KENDİ ÖZÜNE HAKİKATINA DOĞRUDUR!.
  
  
  Dışarıda, ötede bir tanrı düşünen, ancak kendi zannındakine, hayâlindekine yönelmektedir!.
  
  
  Tüm İslâm tasavvufunu yaşayan hakikat ehli, hep, âlemlerin iç içe boyutlar şeklinde varolduğundan söz eder ki, bu da kişinin, hakikatindeki TEK önünde varlığının hiçliğini hissetmesiyle son bulur!.
  
  
  “Panteizm”, birimlerin varlığından ve evrenin bütünselliğinden söz ederken; tasavvuf mutlak TEK (AHAD) indinde tüm birimlerin varlığının olmayışından söz eder. Tasavvuf ehli, hakikate ermek için kişinin “ego”–”ben”inin olmayışı gerçeğini idrak etmesini anlatır.
  
  
  Zira, Dünyada oldugu gibi Cehennemin en büyük azabı da, insanın özündeki “ALLAH”tan perdeli kalması sonucudur. Yani tard edilmişliktir!
  ...
   A.H.- bencil
  
  
  ------------------------------------------
  
  
  Özümüzdeki kuvvelerin güzelliğiyle insanlara yaklaşmak keşke hep mümkün olsa... ama karşından aldığın, aslında sana "sınav" olarak  gönderilene yenik düşmek ne acı! bu acı içinde kendimi pişirmekteyim... neden demiyorum artık... durumu, sistemi kabul ettim... aldım başımın üstüne koydum... 
  
  
  Hayatına giren her insan, sana bişey ÖĞRETMEK sana bişey HATIRLATMAK için var! Alacaklarını almalısın her ilişkiden... bazen sıkıntı-düşmanlık bazen seviç-dostluk... ama ufak düşüncelerle, idrakleri kapalı ya da kıskanç ya da BENCİL kişilerle ve pervasızlıklarla uğraşarak, kendime olan yolculuğumu, kırılmalara ve sekteye uğratıyorum...  acı, hüzün var mutlaka... her fani hayatında... onsuz bir yaşam yok hiçbirimiz için... "kader" olarak benim önüme çizilen yolda yürümeye, bunun getirdiği sonuçlara hazırım... elbette "aciz kullarız"... ne kadar hazır olsakta, çok zor... o terbiyeye ulaşmak mümkün olsa keşke... çekilecek ne varsa bize yazılan, çekiyoruz hepimiz... 
  
  
  Bunu yaşarken en büyük gücüm, Allah'ımın bana bahşettiği BENCİL'likten uzak yaşamak... Yine de eksiklerim oluyordur elbet (kusursuz bir ALLAH), azami özen göstererek, yanımda yamacımda olana da benden çok uzak olana da karşılıksız sevgimi, ilgimi -alakamı eksik etmemeye; elimdekileri sevdiklerime ve ihtiyaç sahipleriyle paylaşarak yaşamaya gayretim... çünkü bunların bana nasip olmasının sebebini de farkındayım... eğer bunları "kendim elde ettim" sanırsam büyük yanılgı içine düşer, bana nasip olana  yüz çevirmiş olurum... 
  
  
  Sana verilen ve verilmeyen herşeyin bir anlamı var, unutma! 
  Bunun farkındalığı ile yaşamak nasip olsun hepimize... inşallah... 
  
  
  Tüm kalbimle...