Tamer ile guluserek ayrildik ;) her sabah indigim bufenin onunde birakti beni... Simitcimden bir simit alarak yurumeye basladim... Yol kenarinda buyuk bir minibus park etmis, bir delik basinda iki adam ugrasiyorlar... Kenarina da dubalar koymuslar... Yanlarindan geciyorum... Hersey rutin bir duzende devam ederken, bir ciglik duydum, gozumu kaldirmamla, belediye otobusunun hizla ustume geldigini, hatta burun buruna oldugumuzu gormekle, saniyenin ondabiri gibi bir AN' da kendimi bir adim yana kaydirdim...
İste o sok AN'ini anlatmak cok zor gercekten... Durakta durmak icinyanasan otobus beni de tekerlerinin altina aliverecekti.. Montuma degerek gectigini hissettim... Tartisma bagarisma falan... Neye care ki...???
Yaşamak icin, nefes almak icin bir suremiz daha varsa yola devam ediyoruz iste... yoksa nokta diyip, beden yasamina son veriliyor... İlahi bir ses, bir ciglik noktayi koydurmadi iste... Cok sukur diyip yola devam ediyoruz...
Allah yavrularimiza gostermesin insallah...
Tum kalbimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder