40 yaş hoş geldin... ;)

Ya işte rüya gibi geçti yıllar... yaş aldık biz de herkes gibi... büyüdük demiyorum çünkü hayatım boyunca olgun bir çocuk ve insan oldum... hep yaşımdam büyük bir çocuktum... Yaradılış mı dersini, öğreti mi bilmiyorum ama hep böyleydim işte...

Ama yıllar sonra anladım ki; yaşanmışlıklar, acılar, hasretler, aşk, çocuk bütün bunların hepsi insana ayrı ayrı olgunluk kazandırıyor, yaşladırıyormuş...

Evet artık çok daha hızla geçiyor yıllar... yaşlar birbiri üstüne yuvarlanıyor...  haa bu kötü birşey mi? hayır kesinlikle... öyle çok şey biriktirdim, öyle çok besledi ki bu 40 yıl beni, 18-20'li ya da 30'lu yaşlardan çok daha iyi hissediyorum kendimi... ayakları üstünde duran, kendisine ve çevresine duyarlı, sevgisini de acısını dolu dolu yaşayan bir kadınım artık :) vicdanımın sesinin bana yol gösterici olduğunu düşünüyorum... Hayat yolunda yapabildiklerim ve yamadıklarımla birlikte yürüyorum... yani bana nasip olan ve olmayanlarla...  

Allahıma şükrediyorum ki, bunları yaşamayı ya da yaşamamayı da nasip etti bana... Ne yazıldıysa o, ötesi yok... kendimizi yırtsakta, parçalasakta hiç bir şey değişmiyor... bir de "ben yaptım" diyoruz ya ne komik birşeymiş onu da anladım... "biz" de birşey olmadığını cüz-i irademizin, külli irade karşısındaki aczini de çok iyi algılıyorum artık... Allah ne yazdıysa onun olacağını öğrendim, kocaman kocaman olaylarla... Oyun perde alıyor doğumla birlikte ve sen her saniyesi nakış gibi işlenmiş "kendi dünyanda" gösterine çıkıyorsuuuuunnn... (uzun  bir konu bu kadar da kalsın... :)

 

Çalışma hayatımın 18. senesine 4 ay kaldı... Sebep olanlardan Allah bin kere RAZI olsun...    

Bu iş sayesinde, Aşkımla tanıştım... yuvamı kurdum ve Ekinim doğdu... şükürler olsun Rabbime...   Allah beni pişman etmedi... bu çok önemliydi...

Anneannemin-dedemin ve babamın-annemin üstümde çok emeği var... onların hakkını ödeyemem...  ama elimden geldiği kadar iyi bir evlat ve iyi bir torun olmaya çalıştım... anneannem hakkını helal edip göçtü bu dünyadan... pamuğum, pamuklar içinde büyüttü beni... Çok kayıplar verdik... en acısı da Süha abimdi... 27 yaşında uğurladık onu... oysa bizim düğün yemeğimizde ne çok eğlenmişti... evimize geldiğinde,"Tamer abi, ne güzel olmuş yaaa... benim de böyle evim olacak mı?" diye sormuştu... OLamadı... :(  nasip OLmayınca OLmuyor işte... Allah, hepsini nurlar içinde yatırsın inşallah...  O yattıkça Canan ablama ve Handan ablama uzun ömürler versin Rabbim... çocuklarının güzel günlerini göstersin inşallah...

Babişkomun hastalığı hepimizi çok yaraladı bu dönemde... ama anladım ki, acılar insanı başka bir yola da sokuyormuş... Acımla kavurulurken başladığım kendime olan yolculuğum, 35 yaşında  buldu beni... öyle çok şey öğrendim ki bu 5 yılda... geçen 35 seneyi kaça katlar bilemem... :) Senoşumla birlikte büyükdük biz... biricik kardeşimle... acıları da birlikte yaşadık, sevinçleri de...  Büyüdükçe birbirimizin değerini daha iyi anladık... kardeş canmış, canınmış...  iyi ki varsın kardeşim... seni çoook seviyorum...

Teyze oldum ben... Cemişkom doğdu... öyle büyük mutluluk ki sormayın...  "teyje" diye sarılması var ya, dünyalara bedel...  Allah acılarını göstermesin bana... ömrü uzun bahtı açık olsun inşallah... (Amin) 

Kocaman bir ailem vardı, kocaman bir aileye de gelin gittim... Çerkez gelini oldum ben, bu 40 yılın içinde... Rabbim beni öyle çok seviyormuş ki, herkes sorun yaşarken, (maşallah) beni kendi kızları gibi seven bir ailem daha oldu...  bir ablam ve 1abim, 3 kardeşim daha... 

Kardeşlerimizi evlendirdik, yanlarında olduk gücümüz yettiğince Tamerimle... Eltilerim de oldu benim :) kuzucukları oldu... hepsi birbirinden yakışıklı prensler ve bir tane de prensesimiz var... hepinizi çok seviyorum... Allah uzun, sağlıklı ömürler nasip etsin inşallah... (Amin)

40 yaşıma geldiğimde anladım ki, hiç kimseye  kendimi zorla sevdiremem... beni bilen biliyor, bilmeyen de kendi gibi biliyor, deyip geçiyorum... insanlar tamamen önyargılarıyla bir yaşam sürüyor... o yargılar, bu hayatta ki cehennemimiz bilmiyorlar... cehennem ateşini sırtlarında taşıyarak karar veriyorlar... Doğrular kime göre? Yanlışlar kime göre? Herkesi olduğu gibi, oldukları kadar kabul etmeyi öğrendim bu yıllarda... 

Ve anladım ki, elimizden ne geliyorsa o kadarını yapıyoruz... ama OLması gereken OLması gerektiği gibi oluyor... yanlış anlaşılmalar ve hatalar hep insanlar için... Allah ne derse o... OL der OLur... 

Aydınlıklara çıkış gücüm bu ayettir yazmadan geçmeyim:

"...Seyec’ alullâhu ba’de ‘usrin yüsrâ” (65.Talâk: 7) “Allâh her zorluktan sonra bir kolaylık oluşturur!..” 

Bu hayatta yollarımın kesiştiği ve bana değer katan bir sürü insan var... hepsinin adını saymam imkansız... iyi ki varsınız hepiniz...  sizleri çok seviyorum... 

Oğlumun arkadaşları bana da yeni arkadaşlar, dostlar kazandırdı... Okul arkadaşlarının anneleri ve onların sayesinde tanıştığım, Ankaralı Anneler de bunlardan... hepinizi seviyorum... iyi ki varsınız kızlar...

Ahiretliğim Başak'ımı, üniversite yıllarında çıkardı Allah karşıma... 20 yıldır can yoldaşım... yıllardır aynı şehirde cancanayken artık İzmit'te yeni bir hayat kuruyor ailesiyle... çok sevinsem de buna, aynı şehirde olmamak üzüyor beni... iyi ki varsın hayatımda, her AN'ımda... Aynı şekilde Gülümserim de öyle, onunla geç kavuştuk ama uzun yılları birlikte geçirmiş gibiyiz... iyi ki varsın dostum, canım arkadaşım... 

Artık daha olgun, öğrendikleriyle daha donanımlı, eksiklerini farkında bir anneyim... ilk isteğim, oğlumuzun sağlıklı bir şekilde büyümesi... başarılı ve huzurlu bir hayatı olması... bunun için elimizden geleni yapmayı Rabbim bize nasip etsin... Tamerimle ellerimizi ayırmasın; Aşkımızı daim kılsın... Sevdiklerimizin acısıyla terbiye etmesin inşallah... Bugün elimde olanları yarın kaybettiğimde de şükretmeyi, Rabbim bana nasip etsin...(Amin)

tamam çok uzattım biliyorum...  :)

Son olarak, 40 yaş mumumu üflerken dileğim de şu, Umre'ye gitmeyi çok istiyorum... keşke nasip olsa Hac öncelikle ama imkanlar elvermiyor... Allahım bana da nasip etsin inşallah... bununla birlikte dünyayı gezmeyi çok istiyorum... bol seyahatli 40'lı yaşlar diliyorum kendime, sağlıkla...

Rabbim beni böyle yaratmış yapacak birşey yok... çevreye verdiğim güzellikler için de, rahatsızlıklar için de  ben şükrediyorum... siz ne dersiniz bilemem... :)

40'lı yaşlarım ben hazırım buyrun gelin bekliyorum...  :)

Tüm kalbimle...